ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.
Γράφει η Αλεξάνδρα Μηλιοπούλου, Εικαστικός.
Μια λέξη που ξεκινά με ένα Ζ, έναν κεραυνό, ένα κατέβασμα από πάνω προς τα κάτω. Ένα σχέδιο που μπορεί να ερμηνευτεί ως μια ένωση, ως γονιμοποιό, κάτι που δίνει ζωή αλλά και κάτι που μπορεί να σε κάψει, να σε εξαφανίσει. Όπως ακριβώς και το Φώς που φωτίζει μεν αλλά και καίει ανάλογα με τον τρόπο χρήσης του. Ένα σχέδιο που θα μπορούσε να σε οδηγήσει αντίστροφα και προς τα πάνω.
Μετά υπάρχει και ένα Ω, που είναι ένα Ο επάνω σε μια ευθεία. Ένα Ο που θα μπορούσε να είναι και το μηδέν, αυτό το σημαδάκι ακριβώς πριν το 1! Αργότερα φαντάζομαι το σχεδίασαν και σαν καμάρα!
Η λέξη "ΖωγραφίΖω" θεωρώ ότι μας επισημαίνει ότι η ΖΩή μετά από μια βιωματική διαδρομή που κατά-γράφεται, ολοκληρώνεται με τα ίδια σημαδάκια που ξεκίνησε μόνο που τώρα έχουν κι άλλη ουσιαστική σημασία.
Να έτσι ψάχνω την Τέχνη μέσα από την οποία βίωσα, εξελίχτηκα και μετά αποφάσισα να τα δημοσιοποιώ. Ήταν η στιγμή που αποφάσισα πως δεν μου αρκεί μόνο η τεχνική πλευρά της ζωγραφικής, ήθελα να μάθω τον λόγο ύπαρξης της στην ζωή μας αλλά ιδιαίτερα τον λόγο ύπαρξης της στην δική μου ζωή.
Απρίλιος του 2020 και ζούμε σε παγκόσμιο επίπεδο μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εποχή. Γεγονότα τρομαχτικά για τους περισσότερους, ακόμη και για τους επιστήμονες που κυριολεκτικά έχουν χαθεί μέσα στα νέα δεδομένα ψάχνοντας για λύση χωρίς να έχουν συγκεκριμένα στοιχεία του προβλήματος. Εδώ βέβαια παρατηρούμε ότι η επιστήμη μόνη της δεν μπορεί να φέρει ένα αποτέλεσμα.
Εικόνες γεμίζουν τα ΜΜΕ ανάλογα τον σκοπό που θέλουν να εξυπηρετήσουν. Έχουμε όμως και εικόνες που πλάθουμε μέσα στην φαντασία μας ανάλογα με το επίπεδο κατανόησης, εξέλιξης, χαρακτήρα του καθενός μας. Ακολουθούν τρία έργα μου, που εκφράζουν τα δικά μου συναισθήματα.
Η ζωγραφική πού βρίσκεται στην δεδομένη στιγμή! Θα μπορούσε να εξυπηρετήσει κάποιες ανάγκες; Θα μπορούσε να υπηρετήσει στην θεραπεία αλλά και δημιουργία νέων εικόνων ζωής; Να σημειώσω ότι το στοιχείο της ‘Υπηρεσίας’ είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της Υδροχοϊκής Εποχής που πάμε να περπατήσουμε.
Ναι! Μπορεί και το Οφείλει στον λόγο Ύπαρξης της.
Ως τώρα έγινε γνωστή η εξυπηρέτηση της ζωγραφικής στο να απεικονίζει γεγονότα και συναισθήματα. Επέτρεψε επίσης ανθρώπους που δεν είχαν οπωσδήποτε σχέση με την Τέχνη αυτή, να αποτυπώσουν αυτό που είχαν μέσα τους τόσο για να ξελαφρώσουν όσο και για να έχουν εικόνα προς μελέτη του άγνωστου εαυτού τους.
Προσωπικά επιθυμώ , εύχομαι και προσδοκώ οι εργάτες της ζωγραφικής όχι μόνο να δώσουν προσοχή στα έργα που υλοποιούν αλλά να νιώσουν και την Ανάγκη να συμμετέχουν τόσο στην θεραπεία της Γης όσο και στην δημιουργία της Νέας Εικόνας της.
