ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΛΑΦΑΤΗ, ΕΝΑΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΛΑΦΑΤΗ,  ΕΝΑΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ.

Με αφορμή την  Ατομική έκθεση του Ζωγράφου / Γλύπτη Νίκου Καλαφάτη, στην πολύ γνωστή Γκαλερί Έρση, με τον τίτλο «ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ», μιλήσαμε με τον καλλιτέχνη για όλα.

Συνέντευξη του Νίκου Καλαφάτη στη Μαίρη Κονταρούδη.

Οι περισσότεροι καλλιτέχνες  για να δημιουργήσουν χρειάζονται αυτοσυγκέντρωση και απομόνωση,   επιλέγουν δηλαδή μια οικειοθελή  “καραντίνα”. Όμως, η πραγματικότητα  που ζήσαμε, ξεπερνά τα όρια κάθε φαντασίας. Η διακοπή της έκθεσης που προετοίμαζα εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, με τόσο βίαιο τρόπο, ήταν φυσικό, μετά την αρχική αμηχανία, να οδηγήσει σε  ανησυχία και απογοήτευση. Γιατί το έργο  τέχνης  ολοκληρώνεται μέσα από την αλληλεπίδρασή του με το κοινό, πράγμα που λειτουργεί  επανατροφοδοτικά και για τον ίδιο τον καλλιτέχνη.

2)Η έκθεσή σας που θα διαρκέσει μέχρι 13 Ιουνίου, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, παντρεύει με τρόπο εντυπωσιακό τη ζωγραφική με τη γλυπτική, καταλήγοντας σε ένα σύνθετο αποτέλεσμα που «χαϊδεύει» το μάτι και κάνει την καρδιά να αγαλλιάζει. Οι δημιουργίες σας, τα «παιδιά» σας, μιλούν από μόνα τους θα ζητούσα όμως παράλληλα και την «ομιλία» του καλλιτέχνη, για αυτά.

Το όνειρό μου ήταν πάντα να παντρέψω τη ζωγραφική με τη γλυπτική. Αγαπώ αυτό που βγαίνει στο χώρο, την ενέργεια του πίνακα που τρέπεται σε γλυπτό, τις κατασκευές που αναδιαρθρώνονται σε ζωγραφική επιφάνεια και απελευθερώνονται στο χώρο. Μου αρέσει η διπλή και ευέλικτη όψη αυτής της διεργασίας,  ίσως γιατί μου θυμίζει το ίδιο το ταξίδι της ζωής. Βλέπεις τα πράγματα να συμβαίνουν από μέσα, ή είσαι έξω από αυτά; Στη ζωή και στην τέχνη ετούτο παραμένει ρευστό. Από την άλλη, είναι σαν να ακολουθώ μια “νοητή” παράδοση, αν σκεφτεί κανείς ότι και στην αρχαιότητα επιζωγράφιζαν  ναούς και αγάλματα...

3)Έχετε αναφέρει σε συνομιλίες σας την αγάπη σας για τη φύση και για το πόσα πολλά διδάσκεται ο καλλιτέχνης από αυτήν. Είναι προφανής ο επηρεασμός σας από τη φύση, όχι μόνο αναπαριστώντας με το δικό σας τρόπο αυτά που η φύση απλόχερα μας δίνει αλλά και προστατεύοντας το περιβάλλον χρησιμοποιώντας βιομηχανικά απορρίμματα και δημιουργώντας εκπληκτικά έργα.

Η φύση με γοήτευε πάντα με την πολύχρωμη ελευθερία, το πολύβουο μυστήριο και την ατίθαση αλήθεια και ομορφιά της. Από το 1999 και την έκθεσή μου “Φύση Σιδήρου” (γκαλερί ΕΚΦΡΑΣΗ),  παρέμενε σταθερά  ένας από τους κυριότερους προορισμούς για τα έργα και τις  εκθέσεις που ακολούθησαν. Στη δουλειά μου, πέρα από τα οικολογικά μηνύματα που μπορεί να εμπεριέχει το όποιο αποτέλεσμα, χρησιμοποιώ βιομηχανικά απορρίματα, παλιά εργαλεία, εξαρτήματα αυτοκινήτων,κ.ά. που αναζητώ οπουδήποτε.  Δεν υπάρχει πιο μεγάλη ικανοποίηση απ΄το να κατορθώσεις να δώσεις ζωή σε  ένα άχρηστο και ταπεινό αντικείμενο, μετουσιώνοντάς το σε έργο που μπορεί να  προσφέρει  αισθητική απόλαυση, καλλιεργώντας ταυτόχρονα  ευαισθησίες και προβληματισμούς. Γιατί ο σημερινός άνθρωπος  τείνει να ξεχνά ότι  ο πλανήτης γη είναι το κοινό μας σπίτι. Πληγώνει ανεπανόρθωτα και καταστρέφει τη μητέρα φύση, και οι  συνέπειες  είναι τραγικές για όλους μας.

4)Παρακολουθώντας μία πρόσφατη προβολή συνέντευξής σας, παρουσιάσατε τις σημερινές «αξίες» που διέπουν την κοινωνία μας από την οποία προφανώς λείπουν στοιχεία απαραίτητα για την ψυχή και τη ζωή του ανθρώπου όπως αγάπη, αλληλοσεβασμός, ευαισθησία και ενισχύεται η αγάπη για υλικά αγαθά μέσω του χρήματος φυσικά. Ζούμε σε μία εποχή που η κρίση ΑΞΙΩΝ είναι πολύ πιο σημαντικό πράγμα από την οικονομική κρίση. Η εκτενέστερη άποψή σας θα είχε πολύ ενδιαφέρον.

Ζούμε σε μια εποχή βαθειάς κρίσης αξιών. Εξαρτηθήκαμε από μια αλματώδη ανάπτυξη του τεχνολογικού πολιτισμού  που δεν αφήνει περιθώρια σε καμία πνευματικότητα. Τα πάντα αγοράζονται και πωλούνται, οι ανθρωπιστικές αξίες απαξιώνονται και στη θέση τους προβάλλεται  ο άκρατος ατομικισμός, η λατρεία της κατανάλωσης και το κυνήγι της υλικής ευμάρειας με κάθε τίμημα.  Ταυτόχρονα βαθαίνουν οι ανισότητες , η φτώχεια, ο πόλεμος, ο ρατσισμός, η βία, η καταστροφή του περιβάλλοντος και η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, εντείνουν την ανασφάλεια και καταστρατηγούν δικαιώματα και προσδοκίες του καθημερινού ανθρώπου. Στη θέση του πολιτισμού καλλιεργείται η υποκουλτούρα και η  βαρβαρότητα, ενώ οι πνευματικοί άνθρωποι ή μένουν απαθείς, ή δεν τους δίνεται βήμα ή χάνεται η φωνή τους μέσα στον καταιγισμό της παραπληροφόρησης των mass media.
Είναι μια εποχή δύσκολη, θέλω όμως να πιστεύω ότι είναι μεταβατική, ότι θα κατορθώσουμε ως κοινωνίες να πραγματώσουμε τη ρήση του Πρωταγόρα  “ πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”.

5)Εσείς οι καλλιτέχνες, θα έλεγα ότι είστε από τους πολύ τυχερούς ανθρώπους, γιατί μέσα από την τέχνη σας πλάθετε και ζείτε σε ένα κόσμο δικό σας που σας προφυλάσσει από όλα τα άσχημα της πραγματικότητας που όλοι εμείς οι υπόλοιποι ζούμε. Υπερίπτασθε και πολλές φορές είναι δύσκολο να «προσγειωθείτε» στον πραγματικό κόσμο και κάποιες φορές δημιουργούνται και προβλήματα επικοινωνίας για θέματα πεζά και καθημερινά. Έχοντας δύο καλλιτέχνες στην οικογένειά μου το γνωρίζω πολύ καλά αυτό. Πείτε μου λίγα πράγματα για τον «κόσμο» σας και πώς ονειρεύεστε να ήταν ο κόσμος σήμερα.

Είναι αλήθεια ότι ο καλλιτέχνης έχει διττή ζωή. Από τη μια αφουγκράζεται τον απώτερο εαυτό του και την ανάγκη του να εκφραστεί, χαμένος συχνά σε σκέψεις, καθώς παίζει κρυφτούλι με την έμπνευση  ή  απορροφιέται στην επίπονη διαδικασία μετατροπής του οράματος σε απτό έργο.
Από την άλλη όμως, ο καλλιτέχνης είναι παιδί της κοινωνίας του, υπόκειται και αυτός τις συμβάσεις και τις δεσμεύσεις της, και την αφουγκράζεται πρώτος, διαισθανόμενος με μεγαλύτερη ευαισθησία τα προβλήματα και τις ανάγκες της, που συχνά αποτυπώνει στο έργο του, επιχειρώντας μέσα από αυτό να ανοίξει φωτεινούς δρόμους και παράθυρα.

Παράθυρα για έναν κόσμο ειρηνικό και δικαιότερο,  όπου ο ΄Ανθρωπος θα είναι στο επίκεντρο, και ο καθένας θα έχει τη δυνατότητα να ζει κοντά στη φύση και να απολαμβάνει ποιοτικότερες και ασφαλείς συνθήκες ζωής, υγείας, μόρφωσης, εργασίας και ψυχαγωγίας, με άπλετη πρόσβαση στον πολιτισμό και την τέχνη.