Μια έκδοση του Maman της Louise Bourgeois στο Μουσείο Guggenheim στο Μπιλμπάο της Ισπανίας.
Γράφει η Μαίρη Κονταρούδη–Μπαζιώνη, Οικονομολόγος – Επικοινωνιολόγος
Η Bourgeois, ήταν μία σπουδαία καλλιτέχνης που συζητήθηκε πολύ για τη δουλειά της που ήταν επηρεασμένη από Αφαιρετικό Εξπρεσιονισμό, Σουρεαλισμό και Φεμινιστική Τέχνη, όμως το στοιχείο που πραγματικά εντυπωσίασε ήταν το υπερβολικό μέγεθος των γλυπτών της που θέμα είχαν την ΑΡΑΧΝΗ. Οι «Αράχνες» της υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου όπως θα δείτε με λεπτομέρεια στο άρθρο που ακολουθεί, αλλά και την ιστορία και το ερέθισμα για να κάνει αυτού του είδους τα γλυπτά.
Όλα τα αναφερόμενα στο άρθρο που ακολουθεί είναι η «συλλογή / συρραφή» στοιχείων καθώς και μετάφραση από διάφορες πηγές που αναφέρονται στο τέλος του άρθρου αυτού.
Σύμφωνα με βιογραφικά στοιχεία από τη wikipedia, η Louise Joséphine Bourgeois (25 December 1911 – 31 May 2010), Γαλλο-Αμερικανίδα καλλιτέχνης, ήταν ιδιαίτερα γνωστή για τα μεγάλου μεγέθους γλυπτά της και εγκαταστάσεις τέχνης, επίσης ήταν μία γόνιμη ζωγράφος με ποικιλία θεμάτων, χρησιμοποίησε επίσης και prints σε κάποια από τα έργα της.
Πειραματίστηκε με ποικιλία θεμάτων στα έργα της στη διάρκεια της μακράς καλλιτεχνικής πορείας της όπως με το σώμα, τη σεξουαλικότητα, την οικογένεια και την οικογενειακή ζωή. Όλα αυτά τα θέματα είχαν σχέση με την παιδική της ηλικία.
Η καριέρα της όμως καθορίστηκε και εκτινάχτηκε με τη δημιουργική της δραστηριότητα και υλοποίηση της ΑΡΑΧΝΗΣ σε όλες τις μορφές και μεγέθη της. Έτσι συνώνυμο με το όνομα Bourgeois είναι η Αράχνη και με αυτό ασχολείται το άρθρο που ακολουθεί.
Πέθανε από συγκοπή στις 31 Μαΐου 2010 στο Manhattan. Η Wendy Williams, που ασχολήθηκε με το έργο της και την προώθησή του, ανήγγειλε το θάνατό της προσθέτοντας ότι δούλευε συνεχώς μέχρι το θάνατό της με τα τελευταία κομμάτια να έχουν δημιουργηθεί μία εβδομάδα πριν «φύγει».
Ακολουθεί το σχετικό άρθρο.
Τα εμβληματικά γλυπτά της Louise Bourgeois έχουν μια εκπληκτική ιστορία
Η τέχνη της Louise Bourgeois πήρε πολλές διαφορετικές μορφές και διερεύνησε συχνά θέματα όπως η μνήμη, το σεξ και το τραύμα. Αλλά τα έργα που έχουν φτάσει να καθορίσουν την καριέρα της αείμνησης καλλιτέχνιδας είναι τα γλυπτά της από αράχνες, μερικά από τα οποία υψώνονται 30 μέτρα στον αέρα και απειλητικά αγκαλιάζουν τα κεφάλια των θεατών. Παρακάτω είναι ένας οδηγός για τη γλυπτική πρακτική της Bourgeois και γιατί αργότερα στη ζωή της επέλεξε την αράχνη ως αντικείμενο της δουλειάς της.
Τα παιδικά τραύματα και τα πειράματα της πρώιμης σταδιοδρομίας της έθεσαν τα θεμέλια για τις αράχνες.
Γεννημένη στο Παρίσι το 1911, η Bourgeois άρχισε νωρίς να σχεδιάζει σχέδια για την αποκατάσταση ταπισερί των γονιών της. Μετά από σπουδές στις πιο σημαντικές σχολές τέχνης του Παρισιού, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1938 για να σπουδάσει στο Art Students League. Ενώ τα πρώτα της κομμάτια ήταν πίνακες ζωγραφικής και εκτυπώσεις, άρχισε να δημιουργεί γλυπτά τη δεκαετία του 1940, εστιάζοντας πρώτα σε έργα ξύλου και έθεσε τις βάσεις για τα γλυπτά της αράχνης δεκαετίες αργότερα.Το 1949, η Bourgeois είχε μια ατομική έκθεση αφιερωμένη στα γλυπτά της στην Πινακοθήκη Peridot στη Νέα Υόρκη. Η έκθεση παρουσίαζε τα ξύλινα γλυπτά της «Personnages», τα οποία δημιούργησε από το 1945 έως το 1955. Αυτά τα λεπτά έργα αφηρημένης εργασίας έχουν ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά, όπως καμπύλες και ρωγμές. Η καλλιτέχνης είπε ότι τέτοια έργα χρησίμευαν ως οχήματα μέσα από τα οποία καταπατούσε αναμνήσεις ανθρώπων από την παιδική της ηλικία και την πρώιμη ζωή της στο Παρίσι - σχολιάζει αργότερα ότι αυτά ήταν το προμήνυμα αυτών που θα έκανε αργότερα για τις αράχνες της.
Eγκατάσταση, μιας έκθεσης της Louise Bourgeois στο Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι το 2008.
Τις επόμενες δεκαετίες, το έργο της Bourgeois επεκτάθηκε δραματικά σε κλίμακα.
Μετά την πρώτη ατομική παρουσίασή της στη Νέα Υόρκη, η Bourgeois συνέχισε να ωθεί την τέχνη της σε νέες κατευθύνσεις. Στη δεκαετία του 1950, οι σπείρες άρχισαν να εμφανίζονται συχνά στα γλυπτά της. Κάποτε περιέγραψε τη στριφογυριστή μορφή, η οποία θα αποτελούσε κεντρικό μοτίβο σε πολλά από τα μετέπειτα γλυπτά, τις εκτυπώσεις και τους πίνακές της, ως παράσταση «ελέγχου και ελευθερίας» γι 'αυτήν. Η καλλιτέχνης άρχισε να χρησιμοποιεί υλικά όπως ο χαλκός, ο γύψος και το μάρμαρο τη δεκαετία του 1960 για να φτιάξει γλυπτά με βάση την ανθρώπινη ανατομία, από τα άκρα και τα στήθη έως τα γεννητικά όργανα.
Αυτά τα έργα κατέληξαν να καθιερώσουν την αίσθηση της ανησυχίας και το ασυνείδητο που θα γινόταν αισθητό σε μεγάλο μέρος της τέχνης της Bourgeois μετά. Με τη σειρά «Cells», την οποία άρχισε να δημιουργεί η Bourgeois το 1989, αρκετά χρόνια μετά την αναδρομική της έκθεση 1982 στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, (MoMA) η καλλιτέχνης μίλησε για την έννοια της παγίδευσης. Δημιούργησε αδιαπέραστα εμπόδια με τα κλουβιά του περιβάλλοντος που περιέχουν γλυπτά και διάφορα είδη όπως έπιπλα, ταπετσαρίες και ρούχα. Αυτά τα ψυχολογικά γλυπτά προορίζονται να οραματίσουν καταστάσεις απομόνωσης.
Μια έκδοση της Louise Bourgeois's Spider III.
Η Bourgeois άρχισε να δημιουργεί τα εμβληματικά γλυπτά της αράχνης προς το τέλος της καριέρας της.
Η Bourgeois άρχισε να κατασκευάζει τα φημισμένα χαλύβδινα αράχνη της στη δεκαετία του 1990. Η καλλιτέχνης είχε προηγουμένως πειραματιστεί με αραχνοειδείς μορφές σε δύο σχέδια μελανιού και κάρβουνα που έγιναν το 1947, αλλά η γλυπτική της σειρά θα έφερνε αυτές τις ιδέες σε μια μνημειακή κλίμακα. Ίσως επηρεάστηκε εν μέρει από τα πρώτα της χρόνια στην επιχείρηση αποκατάστασης ταπισερί, η Bourgeois εξήγησε κάποτε ότι επέλεξε την αράχνη ως θέμα επειδή τα χαρακτηριστικά της την υπενθύμισαν τη μητέρα της. «Ήταν σκόπιμη, έξυπνη, υπομονετική, χαλαρωτική, λογική, χαριτωμένη, λεπτή, απαραίτητη, τακτοποιημένη και τόσο χρήσιμη όσο μια αράχνη», είπε η καλλιτέχνης.
Το Maman, που δημιουργήθηκε για το μεγάλο άνοιγμα του Tate Modern στο Λονδίνο το 2000 και παραμένει στη συλλογή του ιδρύματος, είναι η μεγαλύτερη από τις αράχνες της Bourgeois. Οι επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν στα οκτώ πόδια του πλάσματος και να κοιτάξουν ψηλά στο σώμα του, έναν κομψό κόμπο με κουλουριασμένες φόρμες. Κάτω από το σώμα της, η αράχνη μεγάλης κλίμακας φέρει έναν σάκο από μαρμάρινα αυγά. Ένα από τα έξι χάλκινα καλούπια της πρωτότυπης χαλύβδινης κατασκευής στέκεται υπέροχα σε μια εξωτερική πλατεία στο Guggenheim Μπιλμπάο στην Ισπανία. Οι εκδόσεις του Maman βρίσκονται επίσης στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης του Καναδά στην Οττάβα, του Μουσείου Αμερικανικής Τέχνης Crystal Bridges στο Bentonville, στο Αρκάνσας και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς.
Μια έκδοση του Maman εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, το 2011.
Οι αράχνες της Bourgeois παραμένουν ανθεκτικές πηγές ίντριγκας για πολλούς.
Έχοντας αποτελέσει αντικείμενο δημόσιας έκθεσης στο Rockefeller Center στη Νέα Υόρκη το 2001, μια μακροχρόνια έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο που ξεκίνησε το 2017 και σε πολλούς ακόμη χώρους σε όλο τον κόσμο. Η Bourgeois δημιούργησε αράχνες όλων των διαφορετικών μεγεθών, συμπεριλαμβανομένων μικρής κλίμακας καρφίτσες και αλληλεπικαλυπτόμενα δίκτυα ποδιών και σωμάτων στη δεκαετία του 2000. Ένα κρίσιμο σώμα εργασίας σε μια μακρά πρακτική εξερεύνησης της ψυχολογίας, του συναισθήματος και των περιπλοκών των ανθρώπινων σχέσεων, οι αράχνες της Bourgeois έχουν γίνει μερικά από τα πιο ευρέως αναγνωρίσιμα γλυπτά στον κόσμο.
Στο site : ΜοMa.org θα βρείτε αρκετά στοιχεία σχετικά με την βιογραφία, τις εκθέσεις χρονολογικά, τα σκίτσα της Bourgeois και γενικές άλλες πληροφορίες για την δράση της.
πηγή : artnews.com, moma.org, wikipedia, ερευνα-μετάφραση-reportage artportal.gr
