European Centre for Architecture, Art, Design and Urban Studies : «Λεπτόγεως» ομαδική εικαστική έκθεση

Ομαδική εικαστική έκθεση

«Λεπτόγεως» 

Το European Centre for Architecture, Art, Design and Urban Studies σε συνεργασία με  την Ευαγγελία Θ. Καϊράκη, επιμελήτρια, Ιστορικό της Τέχνης,  παρουσιάζουν την ομαδική εικαστική έκθεση «Λεπτόγεως»  και σας προσκαλούν στα εγκαίνια την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, 2022, στο European Centre/Contemporary Space Athens, Μητροπόλεως 74, στις 18.00.
Εβδομήντα πέντε (75) σύγχρονοι καλλιτέχνες με ποικιλία εικαστικών μέσων και γραφών, περιηγούνται στην Αθήνα, το φυσικό και αστικό της τοπίο, καταγράφοντας θεατές και αθέατες όψεις του δομημένου και αδόμητού της περιβάλλοντος, της καθημερινότητας και της ιστορίας της σε έναν τριώροφο φιλόξενο χώρο στο κέντρο της πόλης.
Η επιμελήτρια σημειώνει για την έκθεση:

Λεπτόγεω ονομάζει την Αθήνα ο Θουκυδίδης στην «Αρχαιολογία» του, για να ερμηνεύσει τον λόγο για τον οποίον οι κάτοικοί της στράφηκαν από νωρίς στη θάλασσα και τις πνευματικές αναζητήσεις.

Παραμένει όμως απορίας άξιο πώς σε αυτή την άγονη λεκάνη γης με την ιδιαίτερη γεωμορφολογία άνθισε ο σπόρος των τόσων επιτευγμάτων της. Ίσως σε αυτό το πρωταρχικό ερώτημα εμφιλοχωρεί και η μαγεία μιας πόλης για την οποία ακόμη και Ολύμπιοι Θεοί έρισαν, μιας πόλης που -μαγικά και πάλι- συμφιλιώνει το «ωραίο» και το «υψηλό» του αρχαίου της κλέους με τα θραύσματα της ύστερης της παρακμής και τον βερισμό της σύγχρονής της πραγματικότητας. Αθήνα και πάλι Αθήνα, λοιπόν. Του τόπου του ισχνού και άγονου, του υπεργόνιμου, ωστόσο, σε σημεία και αναφορές. Της ουτοπίας και της δυστοπίας. Μια πόλη, ελκυστική και ενίοτε απωστική,  που δεν προσφέρεται αμαχητί στις αισθήσεις και στα κλικ των φωτογραφικών μηχανών, αλλά καλεί τον επισκέπτη συναισθητικά να την ανακαλύψει μέσα από τις τόσες υπαρκτές και νοητές της διαδρομές. Διπολική, λοιπόν, μέσα στις αντιθέσεις της, συνθετική από σπαράγματα της ιστορίας της, ενα σιμπίλημα από τοπόσημα και μνήμες η Αθήνα με τον βράχο της Ακρόπολης αιώνια να δεσπόζει και την Αθηνά Πολιάδα άγρυπνα να στέργει με τον μανδύα της τους αυτόχθονες, τους μετοικους και τους εραστές της. Και ποσοι δε την πόθησαν, επήλυδες και "αναμορφωτές", πολλοί στον ρου του χρόνου.. Αιώνιοι περιπατητές ακόμη στην πράσινη κιμιλιά του φυσικού της βράχου οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της, ακολουθώντας στην αρχαία Μελίτη τα βήματα του Σωκράτη και του Αποστόλου Παύλου, ιχνηλάτες στα πλακόστρωτα του Πικιώνη, στα αποτυπώματα των Φράγκων ιπποτών και των Οθωμανών φρουράρχων, με τις καντάδες των τροβαδουρων να ακούγονται στις εναπομείνασες αυλές, τις γαζίες, τις βιολέτες και τα κρίνα ακόμη να μοσχοβολουν από τις πρασιές στους εαρινούς περιπάτους, τα γεράνια να ξεπηδούν από τα ερκέρ του μοντερνισμού της και τις λατέρνες να κουρδίζονται με νεύρο στις ανηφοριές της Πλάκας. Μια ζαφειρόπετρα, που λέει και ο Παλαμάς, κρυμμένη σε ιστορημένα βραχώδη εξάρματα η Αθήνα με το αττικό φως πρώτα να αντανακλά στον σχιστόλιθο του λεπτογεω τοπίου της, να αναπηδά ακόλουθα στα ασημένια φύλλα του Ελαιώνα της και από εκεί να ακτινοβολεί ανέσπερο στην οικουμένη...

Συμμετέχουν αλφαβητικά οι εικαστικοί:

Συμμετέχουν αλφαβητικά οι εικαστικοί: Janos Lipovics/Christina Pancess/ Αχιλλέας Αϊβάζογλου/ Γιάννης Αϊτινίδης/ Χρήστος Αλατσάκης / Κωνσταντίνα Αλεξοπούλου/ Αντώνης Αντζουλίδης / Γιάννης Αντωνακέας/ Μαρία Αργυρακοπούλου/ Έλενα Αρσενίδου/ Δήμητρα Βάντζου/Δημήτρης Βρανάς/ Κώστας Γαρύφαλλος / Αντώνης Γιακουμάκης/ Αγγελική Γκιώνη/ Βασίλης Γκούμας/ Δημοσθένης Δαββέτας / Σοφία Δαμαλά/ Αλέξανδρος Δημόπουλος/ Έλενα Δημοπούλου/ Γιάννης Δημουλάς / Μάνος Διαμαντής-Στάγγεσερ/ Αργυρώ Δρίβα/ Μαρία Ζυγομαλά/ Βίβιαν Ζώταλη/ Κρυσταλλία Ιωαννίδου/ Θέτις Ιωάννου/Ελένη-Στεφανία Καλαποδά / Έλενα Καλαποθάκου /Αθηνά Κανελλοπούλου/ Νίκος Κανόγλου/Στέλλα Κατεργιαννάκη/ Χριστίνα Κατεργιαννάκη/Σπύρος Κοϊκας/ Χριστίνα Κοντογεώργου / Καλλιόπη Κουκλινού/ Φίλιππος Κούτρικας / Φωτεινή Κυτιάνη/ Κώστας Λαλές/ Έφη Λάσκαρη /Ελένη Μαρκάκη/ Ελεάννα Μαρτίνου/ Αδάμ Ματθαίος/ Ευστρατία Μαχαιρίδη/ Σταυρούλα Μητσάκου / Ορφέας Μπάτσιος/ Λίνα Μπέμπη/ Λαμπρινή Μποβιάτσου / Ισμήνη Μπονάτσου /Κώστας Μπουντούρης/Κρίστη Μπουτσάι / Δέσποινα Πανταζή / Ελένη Παπαγιαννοπούλου / Αγγελική Παπαδάκη/ Χρίστος Παπαδάκης/ Έλενη Παπανικολάου/ Ρόζα Παππά -Βεζυρτζή / Νότα Πατεριμού/ Αφροδίτη Πατίκα / Θωμάς Πατιός / Ντίνος Πετράτος / Λία Πέτρου / Μαρίνα Ροβίθη / Σπύρος Ρωμάνος / Στέλλα Σεβαστοπούλου / Δήμητρα Σιγάλα/ Άγγελος Σκούρτης / Κώστας Σπυρόπουλος / Κυριακή Τζίμου / Κωνσταντίνος Τόλης/ Μάρθα Τσιάρα / Κωστής Τσιριντουλάκης/ Νικόλας Τσιώτας / Δήμητρα Φακάρου / Κατερίνα Χατζή / Βαγγέλης Χατζής / Άννα Μαρία Χατζηστεφάνου / Νίκος Χιωτίνης/Γιώργος Χουντάλας

Ειδική συμμετοχή: Μιχάλης Νικολινάκος (1920-1994)

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και την Κυριακή 4 Δεκέμβριου, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Ταυτότητα έκθεσης:

Ομαδική εικαστική έκθεση: «Λεπτόγεως»
Οργάνωση & επιμέλεια έκθεσης: Ευαγγελία Θ. Καϊράκη.

Εγκαίνια: Παρασκευή, 25 Νοεμβρίου (18.00-21.00).

Διάρκεια: Από 25 Νοεμβρίου έως 4 Δεκεμβρίου 2022.
Ημέρες και ώρες: Τετάρτη έως Κυριακή, 12.00 - 19.00.
Χώρος: The European Centre/Contemporary Space Athens, Μητροπόλεως 74, Αθήνα.

The curator notes about the exhibition:

“Leptogeo”

Thucydides names Athens in his Archaeology as Leptogeo. And it is a wonder how in this barren basin of land with its special geomorphology the seed of so many spiritual and material achievements flourished. Perhaps this primary question is also filled with the magic of a city for which even the Olympian Gods threw, a city that magically reconciles the "beautiful" and the "high" of its ancient kleos with the fragments of its late decline and the realism of its modern reality.

Athens and Athens again, then. The place of the meagre and barren, the overfertile, however, in signs and references. Utopia and dystopia. A city, attractive and sometimes repulsive, which does not offer itself unopposed to the senses and clicks of cameras, but invites the visitor to discover it through its many real and imaginary routes.

Bipolar, therefore, in its contrasts, composed of fragments of its history, a sibila of landmarks and memories, Athens with the rock of the Acropolis eternally dominating and Athena Poliada vigilantly depriving her indigenous people, immigrants and lovers with her cloak. And how many did not crave it, eliterates and "reformers", many in the course of time.

Eternal walkers still in the green kimilia of its natural rock, its inhabitants and visitors, following in ancient Meliti the footsteps of Socrates and Apostle Paul, tracers on the cobblestones of Pikionis, on the imprints of the Frankish knights and the Ottoman garrisons, with the serenades of the troubadours being heard in the remaining courtyards, the gazias, the violets and the lilies still smelling from the greens on the spring walks,  the geraniums springing from the erkers of its modernism and the laternes winding with nerve on the ascents of Plaka.

A sapphire stone hidden in rocky outcrops, Athens with the Attic light first reflecting on the slate of its subtle landscape, bouncing below on the silver leaves

of its Olive Grove and from there radiating unsurpassed to the world...