Παρίσι, Grand Palais, αναπαλαίωση ή αλλοίωση ;

Γιατί το κράτος εγκαταλείπει το «φαραωνικό» έργο του νέου Grand Palais

Γράφει η Μαίρη Κονταρούδη-Μπαζιώνη, Οικονομολόγος – Επικοινωνιολόγος.

Την αναπαλαίωση του περίφημου Grand Palais, την περιμέναμε αρκετά για να γίνει, συζητιόταν πολύ καιρό και ΝΑΙ ήταν απαραίτητη. 
Με τη γνώση του χώρου, τόσο όσο, θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να πω την άποψη μου  για το θέμα,  παρά το γεγονός ότι συνήθως αποφεύγω να  κάνω κάτι τέτοιο. Με την οπτική λοιπόν του πολίτη μιας χώρας που έχει πολλά και σημαντικά, για όλο τον πλανήτη, μνημεία και της γνώσης του χώρου του Grand Palais από λειτουργικής και αρχιτεκτονικής οπτικής, θα πω την άποψή μου και θα δεχθώ με χαρά τις θετικές ή αρνητικές παρατηρήσεις σας. Μπορεί άλλωστε να κάνω και άλλο άρθρο με τα σχόλιά σας ονομαστικά ή ανώνυμα (όπως επιθυμείτε) γιατί είναι ένα σοβαρό θέμα που αφορά ΟΛΑ τα μνημεία του Πλανήτη και τη διαχείρισή τους.
Το περίφημο Grand Palais λοιπόν, ένα από τα σημαντικότερα εμβληματικά κτίρια του Παρισιού, των αρχών του περασμένου αιώνα, να «κάθεται» εντυπωσιακά στις όχθες του Σηκουάνα από τη μία πλευρά και απέναντι από το επίσης περίφημο Petit Palais και την Champs Elysée από την άλλη, είχε σημαντικά οροθετήσει όλη την περιοχή μαζί με τα υπόλοιπα μνημεία  που δεν είναι και λίγα.
Κάθε χρόνο, παλιά το Νοέμβριο και τα τελευταία χρόνια τον Φεβρουάριο, γινόταν μία από τις μεγαλύτερες Εκθέσεις στον κόσμο, αν όχι η μεγαλύτερη, η ART CAPITAL. Εκεί στην καρδιά του χειμώνα φαινόταν πολύ πιο έντονα η ανάγκη ανακαίνισης του χώρου με  πολλές ανάγκες, και βεβαίως και μία από αυτές, αυτή της θέρμανσης. Είμασταν λοιπόν στην Έκθεση πολλές ώρες φορώντας παλτά, σκουφιά, καπέλα, γάντια, όμως κοιτάζοντας και απολαμβάνοντας, την υπέροχη μπαρόκ στέγη του, ορατή από παντού, που όταν είχε ήλιο μας ζέσταινε κιόλας, και βεβαίως όλο τον εμβληματικό χώρο, ξεχνάγαμε τα πάντα, και νοιώθαμε πολύ όμορφα όντας έστω και προσωρινά μέρος αυτού του καταπληκτικού και πολύ μεγάλου φιλόξενου χώρου. Πέρσι το Φεβρουάριο, τελευταία χρονιά της έκθεσης πριν το κλείσιμο, και ανάμεσα σε εορτασμούς, δώσαμε όλοι με ενθουσιασμό ραντεβού, όταν τελειώσει η ανακαίνιση, να απολαύσουμε και πάλι τον χώρο όπως του αξίζει.  
Μέχρις εδώ όλα καλά.
Θεωρώ, ότι ανακαίνιση / αναπαλαίωση ενός χώρου, νοείται η παρέμβαση-βελτίωση, στα σταθερά στοιχεία του ως προς την συντήρηση τους και την ριζική βελτίωση στο θέμα της μόνωσης, και της θέρμανσης, και όχι την αλλοίωσή τους. 
Δεν γνωρίζουμε με λεπτομέρεις τι παρουσίασε η αρχική πρόταση ανακαίνισης η οποία θεωρήθηκε ως «φαραωνική» και απορρίφθηκε, αλλά γνωρίζουμε τι παρουσίασε αυτή που υιοθετήθηκε, και  στην οποία  αναφέρομαι. 
Τι θέλω να πω με αυτό. Αν θεωρείς ότι ο χώρος δεν πληροί προϋποθέσεις σύγχρονου εκθεσιακού  χώρου, και το πιθανότερο μπορεί να είναι αυτό, τότε δεν αλλοιώνεις το χώρο αλλά του αλλάζεις χρήση. Αυτό λοιπόν θα περίμενε κανείς να γίνει και με το Grand Palais, ΑΝ δεν πληρούσε τα ζητούμενα, και δεν μπορούσε να βελτιωθεί λειτουργικά, τότε το αναπαλαιωμένο μνημείο ας άλλαζε χρήση, και το προσωρινό κέντρο που έγινε,  (Grand Palais  éphémère) για να καλύψει προσωρινά τις εκθεσιακές ανάγκες μέχρι αποπεράτωσης των εργασιών του μνημείου, ας γινόταν μόνιμο. Τα μνημεία κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν τα αλλοιώνεις, απλά εκσυγχρωνίζεις κάποια παροχημένα στοιχεία, όπως π.χ θα μπορούσε η γυάλινη οροφή του να αντικατασταθεί με ενεργειακούς υαλοπίνακες. Οι  χώροι υγιεινής να εκσυγχρονιστούν, ο φωτισμός να βελτιωθεί και να αναδεικνύει την πλούσια σε διακόσμηση και μεγαλοπρέπεια γυάλινη οροφή, και ίσως πολλά άλλα ακόμα, χωρίς όμως να αλλάξει το ύφος ενός παραδοσιακού και εμβληματικού κτιρίου, το οποίο προσδιορίζει την εποχή του. Παράδειγμα το Μουσείο της Ακρόπολης δεν πληρούσε τα απαιτούμενα, και για το λόγο αυτό φτιάχτηκε καινούργιο. Ισως η εισαγωγή μου έγινε μεγάλη και έντονη, γιατί σε επόμενα άρθρα θα δείτε και άλλου είδους τέτοιες παρεμβάσεις σε εμβληματικούς χώρους στη Γαλλία, κάτι που θα παρουσιαστεί  σε επόμενα άρθρα μας. Συμπερασματικά 

Η Αρχιτεκτονική, οι Καλές Τέχνες, εξελίσσονται και έτσι πρέπει, τα Μνημεία όμως παραμένουν ΙΔΙΑ.

Συγχωρείστε με αν μπήκα σε χωράφια που δεν είναι του επιπέδου, στη στενή έννοια, των γνώσεων μου, δεν εκφράζομαι όμως σαν ειδικός αλλά σαν απλός πολίτης. Στο άρθρο που ακολουθεί θα καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ διαβάζοντας τα κείμενα και βλέποντας τις σχετικές φωτογραφίες. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι το άρθρο είναι αποτέλεσμα έρευνας και συρραφή στοιχείων από διάφορες πηγές.

Ακολουθεί το άρθρο.

Θεωρείται "υπερβολικά φαραωνικό" από το Υπουργείο Πολιτισμού, της Γαλλίας το αναπτυξιακό έργο του Grand Palais που θα ανοίξει ξανά τον Μάρτιο του 2025 και αλλάζει τώρα κλίμακα για ένα "πιο νηφάλιο έργο αποκατάστασης"

Μέχρι την τελευταία στιγμή, δεν το πίστευα ", παραδέχεται ο François Chatillon, ο αρχιτέκτονας των ιστορικών μνημείων που είναι υπεύθυνος για το Grand Palais. "Είναι μία εξαιρετική πρωτιά, και σπάνια έχουμε δει το κράτος να σταματά το κόστος σε ένα έργο αυτού του μεγέθους για να επιστρέψει σε κάτι πιο λογικό ". Ωστόσο, η αναστροφή πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου. Θεωρήθηκε "πολύ φαραωνική" rue de Valois, η πρόταση αποκατάστασης και ανάπτυξης του Grand Palais που σχεδιάστηκε το 2013, με επικεφαλής την αρχιτεκτονική εταιρεία Τοπικό Αρχιτεκτονικό Δίκτυο (LAN) και εγκαταλείφθηκε επίσημα, υπέρ ενός «πιο νηφάλιου έργου αποκατάστασης, με στόχο την ανακάλυψη του κτιρίου και την εύρεση και χρήση των αρχικών του χώρων».

«Η τελική απόφαση για τον επαναπροσανατολισμό του έργου ελήφθη από το γραφείο του Πρωθυπουργού, με προτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού, βάσει ενός φακέλου που εξέτασε το Réunion des Musées Nationaux Grand Palais », εξηγεί ο Emmanuel Marcovitch, Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος του Rmn-Grand Palais που είναι η δημόσια βιομηχανική και εμπορική εταιρία που διαχειρίζεται το Grand Palais .

Στο σχέδιο που ακολουθεί παρουσιάζονται οι διαδρομές πεζών μέσα στο νέο κτίριο.

Οι φωτορεαλιστικές εικόνες που ακολουθούν είναι  απο την νέα πρόταση ανακαίνισης του κτιρίου, και στο τέλος παρουσιάζεται η παρουσίαση του αρχιτέκτονα, François Chatillon.