Βούλα Σαραντάρη μία Κυρία της Προσφοράς, της Κοινωφελούς Δράσης και της Τέχνης.

Βούλα Σαραντάρη μία Κυρία της Προσφοράς, της Κοινωφελούς Δράσης και της Τέχνης.

Γράφει η Μαίρη Κονταρούδη–Μπαζιώνη, Οικονομολόγος – Επικοινωνιολόγος.

Η Βούλα Σαραντάρη, πολύ γνωστή στην αθηναϊκή κοινωνία τόσο για τις ποικίλες κοινωνικές δράσεις της,  όσο και για την προσωπικότητά της. Προέρχεται από οικογένεια με κοινωνικές και πνευματικές ανησυχίες αλλά και ανθρωπιστικές ευαισθησίες.

Με αφορμή λοιπόν τις πολλαπλές τιμητικές διακρίσεις και βραβεύσεις της από τους Διεθνείς Lions, 70 τον αριθμό αν δεν κάνω λάθος, τις πολλαπλές  κοινωνικές δράσεις της καθώς και την αγάπη της για την τέχνη, της οποίας είναι και συλλέκτης, δεν θα μπορούσε παρά να μας προκαλέσει το ενδιαφέρον, αυτή η πολυπράγμων προσωπικότητα,για μία συνέντευξη.
Ευελπιστούμε μέσα από αυτή τη συνέντευξη να «βγουν στην επιφάνεια» και άλλα άγνωστα στοιχεία πέρα από αυτά, που ευρέως είναι γνωστά και εντυπωσιακά.

Προτείναμε λοιπόν να κάνουμε αυτή την επικοινωνία, μας έκανε την τιμή να δεχθεί, και το αποτέλεσμα ακολουθεί.

Κυρία Σαραντάρη, είναι τόσες πολλές πολυδιάστατες και εντυπωσιακές οι δράσεις σας, που πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω. Θεωρώ ότι ίσως πρέπει να αρχίσουμε από τα παλιά, το περιβάλλον που μεγαλώσατε και τις αρχές που πήρατε και σας επηρέασαν στην ενήλικη ζωής σας. Πείτε μας λίγα λόγια για την οικογένεια που μεγαλώσατε, καθώς και τα νεανικά / εφηβικά  σας χρόνια.

Τι να πρωτοθυμηθώ από το χωριό μου, το πρότυπο χωριό της Ελλάδας, την Παραλία Πλατάνου Αιγιαλείας! Θάλασσα και Βουνό σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, 150 χλμ. από την Αθήνα. Γεννήθηκα σε ένα ωραίο σπίτι με καταπληκτικούς γονείς, το Βασίλη Αλεξανδρόπουλο και την Καλλιόπη Ράλλη. Ένα ζευγάρι που το θαύμαζαν όλοι. Απέκτησαν δύο κοριτσάκια, εμένα και την αδερφή μου, αλλά η βάσκανος μοίρα πήρε τη μητέρα μου όταν ήμουν 3 ετών. Οι αναμνήσεις από εκείνη τη στιγμή και μετά ήταν βασανιστικές. Ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε και εγώ με την αδερφή μου μεγαλώσαμε με άλλα τέσσερα αδέρφια χωρίς όμως τη μητρική στοργή. Όλα αυτά τα παιδιά τα διαχειριζόταν ο μέντοράς μου, ο αγαπημένος μου πατέρας. Πολύ σκληρός για εκείνη την εποχή, αλλά με δίδαξε την τιμιότητα, την ανιδιοτέλεια, την προσφορά και την κοινωνική ευαισθησία.

Με τις αρχές που πήρατε, ήταν πολύ φυσική συνέπεια για τις μετέπειτα ευαισθησίες και δράσεις σας. Πως ξεκινήσατε την πρώτη σας συμμετοχή, και τι ακολούθησε σταδιακά μέχρι σήμερα;

Οι ανθρωπιστικές μου δράσεις ξεκίνησαν από το ΙΚΑ, όπου ήμουν υπάλληλος σε θέσεις που είχαν να κάνουν με τις ευπαθείς ομάδες. Στην υπαλληλική μου καριέρα είχα την τύχη να διατελέσω επί πέντε χρόνια ιδιαιτέρα του Διοικητή του ΙΚΑ. Σε αυτή τη θέση είχα επικοινωνία μόνο με ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Παντρεύτηκα τον Θεόδωρο Σαραντάρη με τον οποίο είχαμε κοινό σημείο τα βασανιστικά παιδικά χρόνια. Ο άντρας μου, ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Χειριστών Μηχανημάτων ίδρυσε 75 σωματεία σε όλη την Ελλάδα, με σκοπό να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο των επαγγελματιών του χώρου.

Πριν ξεκινήσουμε το μεγάλο κεφάλαιο της κοινωφελούς σας προσφοράς, θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια για την συλλεκτική δραστηριότητά σας η οποία επίσης είναι προσφορά αλλά αυτή τη φορά προσφορά στην Τέχνη.

Η δραστηριότητά μου αυτή ξεκίνησε από την παρέα μου με καλλιτέχνες και συλλέκτες και βεβαίως από την αγάπη και θαυμασμό μου για την τέχνη και τους δημιουργούς της. Η επίσκεψή μου σε Εκθέσεις και Μουσεία από πολύ νωρίς έγινε αγαπημένη συνήθεια και δραστηριότητά μου, την οποία μέχρι και σήμερα αξιοποιώ στο ελεύθερο χρόνο μου ο οποίος ομολογώ είναι περιορισμένος.
Ξεκίνησα λοιπόν με συλλογή Πινάκων, Γλυπτών και αντικειμένων τέχνης με ιδιαίτερη αγάπη στις αντίκες.  Είμαι επίτιμο μέλος των φίλων του Ιδρύματος Θεοχαράκη.

Ιδρύσατε και είστε Πρόεδρος, του «LionsClubΚηφισιά, HelenKeller»,πείτε μας λίγα πρώτα για το λόγο που επιλέξατε να δώσετε το όνομα Helen Keller.

Από μικρή είχα δει μια θεατρική παράσταση «Το θαύμα της Anne Sullivan» που έχει εκδοθεί και σε βιβλίο. H Anne Sullivan ήταν η παιδαγωγός της Helen Keller, που έμεινε τυφλή και κωφή από 3 χρόνων και κατάφερε να τη διδάξει πέντε Γλώσσες μεταξύ των οποίων ήταν και τα Ελληνικά. Η Helen Keller ήταν μεγάλη φιλέλληνας και είχε πει το μνημειώδες:
«Αν δεχτούμε ότι το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική Γλώσσα είναι το βιολί της ανθρώπινης σκέψης».
Αργότερα η Helen Keller βρήκε τον ασφαλιστή Melvin Jons και του είπε να κάνει κάτι για να φέρει τον κόσμο από το σκοτάδι στο φως. Έτσι, ο Melvin Jons το 1917 ξεκίνησε την ίδρυση ομάδων Lions, για αυτό και μας ονομάζουν «Ιππότες των Τυφλών». Η ίδρυση λέσχης με το όνομα Helen Keller ήταν για μένα όραμα ζωής. Κάθισα και σκέφτηκα:  αν ένα μικρό κορίτσι που είναι κουφό και τυφλό μπορεί να μάθει πέντε Γλώσσες, εγώ που είμαι υγιής τι μπορώ να κάνω;  Και το όραμά μου πραγματοποιήθηκε ύστερα από αγώνα στην αρχική λέσχη, όπου έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό.

Οι LIONS είναι παγκόσμιος Οργανισμός κοινωφελούς χαρακτήρα. Πείτε μας λίγα λόγια για τις δράσεις, τους στόχους, καθώς και τα προγράμματα που αυτή τη στιγμή «τρέχουν» τόσο σε όλο τον κόσμο όσο και στην Ελλάδα.

Οι Lions είναι η μεγαλύτερη ανθρωπιστική οργάνωση στον Πλανήτη, απαριθμώντας περίπου 1.500.000 μέλη σε 208 χώρες. Η δραστηριότητα των Lions περιλαμβάνει κυρίως πέντε Πυλώνες: Πείνα, Περιβάλλον, Παιδικός Διαβήτης, Παιδικός Καρκίνος, Όραση. Εκτός όμως από αυτούς τους πυλώνες υπάρχουν σε παγκόσμιο επίπεδο πολλές ακόμα δράσεις με ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Στην Ελλάδα από τις πιο σημαντικότερες δράσεις μας είναι η αγορά ενός οικοπέδου στη Θήβα όπου χτίστηκε ένα κέντρο για ΑΜΕΑ, ενώ παράλληλα χορηγήσαμε και ένα ειδικό λεωφορείο με ράμπα για την εξυπηρέτηση των συνανθρώπων μας. Στα γραφεία του Θέματος λειτουργεί Λαϊονικό Οφθαλμιατρείο όχι μόνο για τα μέλη μας αλλά και για όλους τους συνανθρώπους μας. Πρόσφατα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού παραχωρήσαμε την κινητή μονάδα που διαθέτουμε στο Υπουργείο Υγείας. Οι κατά τόπους Λέσχες Lions στην Ελλάδα προβαίνουν συνεχώς σε εκδηλώσεις τα έσοδα των οποίων διατίθενται σε ευάλωτες ομάδες. Αυτήν την εποχή ιδιαίτερα η Λέσχη Helen Keller, της οποίας είμαι όπως είπαμε ιδρύτρια, εγκατέστησε με δικά μας έξοδα το λογισμικό σε φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές που θα προσφέρει η ΕΛΙΖΑ για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση αστυνομικών των ακριτικών νησιών σε θέματα κακοποίησης των παιδιών. Η ΕΛΙΖΑ είναι μία Ελληνική εξειδικευμένη MKO για την προστασία παιδιών ηλικίας 0-5 που έχουν υποστεί ή κινδυνεύουν να υποστούν κακοποίηση.

Όλα αυτά τα χρόνια που έχετε αφιερώσει στον εθελοντισμό και την προσφορά,  πείτε μας τι «εισπράξατε» και τι «δώσατε» σε συναίσθημα και προσωπική καταξίωση και μία εικόνα που ποτέ δεν θα ξεχάσετε. Γενικά τι μάθατε από τις δράσεις αυτές που έχει βάλει τη σφραγίδα του και στην προσωπική σας ζωή.

Είναι πάρα πολλές και ξεχωριστές οι αναμνήσεις που έχω από τους Lions. Θυμάμαι ιδιαίτερα την περίοδο 2005-2007 που ήμουν Πρόεδρος της Λέσχης «Πολιτεία», όταν προσφέραμε στο Νοσοκομείο Νταού Πεντέλης καροτσάκια για ΑΜΕΑ. Ακόμα, δεν μπορώ να ξεχάσω τη συμβολή μας για την αποκατάσταση της υγείας μιας κοπέλας 25 ετών. Παράλληλα είμαι μέλος της οργάνωσης Make a Wish 

Μέσα από όλες τις πολύπλευρες δράσεις σας, έχετε γίνει εθελόντρια, εκπαιδεύτρια, δασκάλα, μέντορας, φίλη, συνοδοιπόρος και πολλά άλλα. Ποιος  από όλους αυτούς τους «ρόλους» σάς εκφράζει και συγκινεί περισσότερο;

Να είμαι πάντοτε ενεργή εθελόντρια, ιδιαίτερα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν παιδιά ΑΜΕΑ. Το όραμά μου είναι, όχι μόνο μέσω της Λέσχης μου, αλλά και των άλλων συλλόγων που είμαι μέλος, να συνεχίσω να προσφέρω, όσο μπορώ περισσότερα και καλύτερα. Όταν προσφέρω κάτι, είναι η πιο ευτυχισμένη μου στιγμή, διότι βλέπω την ευτυχία να απεικονίζεται στα μάτια αυτών που έχουν ανάγκη. Η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, αλλά και οι δραστηριότητες των Lions κινούνται πάντοτε γύρω από τις ανθρώπινες ανάγκες. Ο ανθρώπινος πόνος πάντα με ευαισθητοποιούσε. Είναι η προσωπική μου ικανοποίηση, διότι αντίκρισα βλέμματα ευγνωμοσύνης κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με τον εθελοντισμό. Αυτό που με ικανοποιεί είναι να είμαι εκπαιδεύτρια και μέντορας σε ανθρώπους που θέλουν να ενταχθούν στους Lions. Στόχος μου είναι η προσέλκυση και η ένταξη όσο το δυνατόν περισσότερων μελών στις τάξεις του Λαϊονισμού. Το moto μου ταυτίζεται με αυτό των Lions:

"Όπου υπάρχει ανάγκη, υπάρχει κι ένας Lion."

Πόσο έχει επηρεάσει τις δραστηριότητές των Lions και της Λέσχης σας ειδικότερα η πανδημία του κορονοϊού;

Η πανδημία του κορονοϊού σίγουρα μας έχει προκαλέσει προβλήματα αφού δεν μπορούμε να διοργανώσουμε τις πολυπληθείς εκδηλώσεις του παρελθόντος με τις οποίες συγκεντρώναμε χρήματα και προσφορές για τις ευαίσθητες ομάδες των συνανθρώπων μας. Με τη βοήθεια όμως των μελών μας κατορθώσαμε να είμαστε παρόντες όπου υπήρξε ανάγκη, όπως για παράδειγμα σε φυσικές καταστροφές, φωτιές, πλυμμήρες, συγκεντρώνοντας ρούχα, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.

Ήταν μεγάλη χαρά και τιμή μου η συνομιλία μας αυτή και ο χρόνος που μου αφιερώσατε. Έμαθα πάρα πολλά από σας και βεβαιώθηκα για κάτι που πάντα πίστευα στη ζωή μου: Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ.
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τη συνάντησή μας και την ειλικρινή κουβέντα που είχαμε.