Ewa Juszkiewicz, η ζωγράφος που θέλει να συντρίψει συντηρητικές ιδέες για την ομορφιά.
'Ερευνα, μετάφραση, πρόλογος, Μαίρη Κονταρούδη-Μπαζιώνη.
Η Ewa Juszkiewicz, γεννήθηκε στο Gdańsk στις 3 Σεπτεμβρίου του 1984, και παρά τη σχετικά νεαρή ηλικία της έχει κάνει εντυπωσιακά άλματα στην καρριέρα της. Ζει και εργάζεται στην Κρακοβία. Κατέχει Master’s Degree από την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Gdańsk, και Διδακτορικό από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Κρακοβίας. Τον Οκτώβριο του 2014, ο Εκδοτικός Οίκος Thames & Hudson εξέδοσε Άλμπουμ με θέμα «Οι εκατό Ζωγράφοι του Αύριο» και μεταξύ αυτών είναι και η Juszkiewicz και αναφέρεται στον τίτλο.
Σαν καλλιτέχνης ασχολήθηκε πολύ με πορτρέτα γυναικών, παρουσιασμένα όμως με πολύ διαφορετικό τρόπο και τεχνική, καλύπτοντας τα πρόσωπα με διάφορους τρόπους, ούτως ώστε να μην είναι ορατά.
Όπως η ίδια αναφέρει, «Κουράστηκα να επαναλαμβάνω τον κλασσικό τρόπο παρουσίασης προσώπων, και άρχισα να ερευνώ φόρμες ή φαινόμενα της φύσης με τα οποία θα μπορούσα να καλύψω τα πρόσωπα. Ξεκίνησα λοιπόν να μετατρέπω τον παραδοσιακό τρόπο παρουσίασης προσώπων με τέτοιο τρόπο ώστε να παρουσιάζονται με μάσκα, καλύπτοντάς τα με στοιχεία περιβάλλοντος, γενικώς εξαφανίζοντάς τα με διαφορετικούς τρόπους »
Είναι μία καλλιτέχνης που έχει παρουσιάσει τη δουλειά της και έχει διακριθεί με πολλούς τίτλους στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα.
Για σχεδόν 10 χρόνια, η καλλιτέχνης Ewa Juszkiewicz με έδρα τη Βαρσοβία, δημιούργησε πίνακες σε στυλ ευρωπαϊκών πορτραίτων του 18ου και 19ου αιώνα με μια συστροφή - τα πρόσωπα των θεμάτων της είναι σκοτεινά. Τα πρόσωπα των γυναικών που χρωματίζει καλύπτονται πάντα, είτε με φυτά ή μύκητες, περίπλοκα χτενίσματα, σφιχτά τυλιγμένα υφάσματα ή με άλλα μέσα.
Με την ευκαιρία της έκθεσης, νέων έργων της καλλιτέχνιδας στο Gagosian's Park & 75 Space στο Upper East Side της Νέας Υόρκης, η Claire Selvin, πήρε συνέντευξη από την Juszkiewicz με ερωτήσεις σχετικές με το πώς ασχολείται και με άλλα θέματα εκτός από ιστορικές τέχνες, ο ρόλος της σύγχρονης τέχνης στο έργο της και πολλά άλλα. Η έκθεση διαρκεί έως τις 4 Ιανουαρίου και είναι ορατή από τα μπροστινά παράθυρα της γκαλερί.
ARTnews: Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με πορτραίτα - συγκεκριμένα ιστορικά ευρωπαϊκά πορτρέτα - ως έμπνευση για τη δική σας δουλειά;
Juszkiewicz: Ενδιαφέρομαι για τα πορτραίτα από την έναρξη της καλλιτεχνικής μου πορείας. Και εξαιτίας αυτού, η επιστροφή στην ιστορία και η εξερεύνηση του τρόπου με τον οποίο η ζωγραφική πορτρέτου έχει εξελιχθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων ήταν κάτι που ένιωσα εντελώς φυσικό και απαραίτητο για μένα. Κοιτάζοντας κλασικά παραδείγματα πορτρέτων από το παρελθόν, ένιωσα ένα είδος δυσαρέσκειας με τον τρόπο που τα αντιλαμβανόμουν. Από τη μία πλευρά, αυτοί οι πίνακες με προσέλκυσαν και με γοήτευαν λόγω της τέχνης και της τεχνικής τους. Από την άλλη πλευρά, παρατήρησα ότι πολλές από αυτές παρουσιάζουν γυναίκες σύμφωνα με μια συγκεκριμένη φόρμουλα ή σύμβαση. Για παράδειγμα, στην ευρωπαϊκή ζωγραφική του 18ου και του 19ου αιώνα, οι γυναίκες απεικονίζονταν πολύ συχνά με ομοιόμορφο τρόπο. Οι πόζες, οι χειρονομίες και οι εκφράσεις του προσώπου τους ήταν πολύ παρόμοιες και δεν έδειχναν βαθιά συγκίνηση ή ατομικότητα. Ως αποτέλεσμα, ανέπτυξα μια έντονη ανάγκη να αναφέρω αυτά τα πορτρέτα και να ξεκινήσω διάλογο μαζί τους. Με οδήγησαν στην επιθυμία να αναζωογονήσω την ιστορία, ή μάλλον να δημιουργήσω τη δική μου ιστορία βάσει αυτής.
Υπάρχουν συγκεκριμένοι καλλιτέχνες, έργα ή ιστορικές περίοδοι που επηρέασαν ιδιαίτερα την πρακτική σας;
Εκτός από την ευρωπαϊκή ζωγραφική του 18ου και 19ου αιώνα, στην οποία αναφέρομαι απευθείας στα έργα μου, οι πρώιμοι Ολλανδοί ζωγράφοι, όπως ο Jan van Eyck, ο Petrus Christus και ο Robert Campin είχαν σημαντική επιρροή στην πρακτική μου. Είμαι πάντα εντυπωσιασμένη από την τεχνική τους, την προσέγγιση στο χρώμα, και ιδιαίτερα την απίστευτη ακρίβεια τους στην καταγραφή της υφής και των χαρακτηριστικών των αντικειμένων και των ανθρώπινων μορφών. Κάθε φορά που έχω την ευκαιρία να δω το πορτρέτο ενός νεαρού κοριτσιού από τον Petrus Christus στο Gemäldegalerie στο Βερολίνο, είναι μια πολύ έντονη και συναισθηματική εμπειρία για μένα. Άλλες σημαντικές επιρροές έχουν συμπεριλάβει τα έργα της Cindy Sherman, ειδικά τα «Ιστορικά πορτρέτα». Εκτός από τη ζωγραφική, έχω εμπνευστεί από τους σύγχρονους σχεδιαστές μόδας, όπως ο Rei Kawakubo και ο Iris van Herpen. Στον κόσμο της μόδας, γοητεύομαι ιδιαίτερα από έργα που διαταράσσουν στερεότυπους κανόνες ομορφιάς, και δείχνουν τη γυναικεία φιγούρα με καινοτόμο τρόπο, αναδιαμορφώνοντας τη μορφή και την εικόνα της.
Ewa Juszkiewicz, Untitled (after Jan Adam Kruseman), 2020, oil on canvas, 86 5/8 x 63 in.
Υπάρχουν ανησυχητικές, σουρεαλιστικές πτυχές στα πορτρέτα σας. Πότε έγινε το επίκεντρο της πρακτικής σας η απόκρυψη των προσώπων των έργων σας και ποια είναι τα επιθυμητά αποτελέσματα αυτής της προσέγγισης;
Ξεκίνησα αυτήν τη σειρά ζωγραφικής το 2011, αλλά πριν από αυτό είχα ήδη πειραματιστεί και υπέβαλα το παραδοσιακό πορτρέτο σε διάφορες παραμορφώσεις. Είχα εξετάσει πού ήταν τα όρια του πορτρέτου και ποια αποτελέσματα θα μπορούσα να επιτύχω με παραμόρφωση και αλλοίωση.
Σε αυτούς τους πίνακες, καλύπτοντας ή τροποποιώντας ένα πορτρέτο, θέλω να διαταράξω τη γνωστή σειρά και να καταστρέψω την ομοιόμορφη και συντηρητική εικόνα της γυναικείας ομορφιάς. Μέσω μιας μεταμόρφωσης των κλασικών ζωγραφιών, αλλάζω την ερμηνεία τους και προκαλώ νέες, εναλλακτικές σχέσεις. Στους πίνακες μου, αντιπαραθέτοντας φαινομενικά ασυμβίβαστα στοιχεία, δημιουργώ νέες, σουρεαλιστικές εικόνες, οι οποίες είναι υβριδικοί χαρακτήρες που προκαλούν διφορούμενες, συχνά ενοχλητικές ή αλλόκοτες συσχετίσεις. Συνυφασμένα στοιχεία που σχετίζονται με τον κανόνα και την παράδοση με στοιχεία που προέρχονται από τη φύση και τις αισθήσεις, θέλω να απελευθερώσω την έκφραση, το συναίσθημα και τη ζωτικότητα που είχαν προηγουμένως κρυφτεί από την συμβατικότητα.
Ποια είναι η προέλευση του τίτλου της παράστασης Gagosian, “In vain her feet in sparkling laces glow?”
Ο τίτλος της έκθεσης προέρχεται από ένα ποίημα του 18ου αιώνα. Είναι ένα απόσπασμα από ένα ποίημα «Dorinda στο Γυαλί της» από την Αγγλίδα ποιήτρια Mary Leapor. Ανακάλυψα τη δουλειά της Leapor αρκετά πρόσφατα. Στην ποίησή της, ασχολείται με θέματα όπως οι κοινωνικές προσδοκίες σχετικά με τη γυναικεία εμφάνιση. Περιγράφει επίσης το γυναικείο σώμα με πολύ φυσικό τρόπο. Νομίζω ότι η ποίησή της είναι καθολική και εξακολουθεί να μας μιλάει και σήμερα.
Οι πίνακες που εκτέθηκαν στο Gagosian Park & 75 προετοιμάστηκαν ειδικά για αυτήν την έκθεση, και έχοντας υπόψη αυτόν τον συγκεκριμένο χώρο. Σε αυτήν την έκθεση παραφράζω έργα τέχνης των Élisabeth Vigée Le Brun, Jan Adam Kruseman, Joseph Karl Stieler και Adolf Ulrik Wertmüller. Παρά το γεγονός ότι αντλώ έμπνευση από διάφορες πηγές, αυτό το σετ ζωγραφικής αποτελεί ένα αρμονικό σύνολο, που γίνεται η προσωπική μου συλλογή.
Ewa Juszkiewicz, Untitled (after Joseph Karl Stieler), 2020, oil on canvas, 31 1/2 x 25 5/8 in.
Όλα τα πορτρέτα σας είναι ιδιοσυγκρασιακά και γεμάτα συναρπαστικές πόζες και λεπτομέρειες. Έχετε γίνει πιο πειραματική με αυτά τα έργα από τότε που ξεκινήσατε να τα δημιουργείτε;
Σίγουρα, τα πορτρέτα μου έχουν εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι μια συνεχής διαδικασία. Στους νεότερους πίνακες, έχω πειραματιστεί ακόμη περισσότερο με υφή χρώματος και ζωγραφικής. Η δουλειά σε αυτά μου έδωσε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Έχω επίσης την αίσθηση ότι οι τελευταίοι πίνακες μου έχουν ακόμη μεγαλύτερο δυναμισμό και ότι έχουν ένα είδος άγριας φύσης που πραγματικά ήθελα να δείξω τα τελευταία χρόνια.
Τι μπορούμε να περιμένουμε από εσάς στη συνέχεια και πώς συνεχίζετε να βρίσκετε νέους τρόπους για να κάνετε μια συγχορδία σε ένα αιώνιο είδος;
Είμαι πολύ περίεργη να δω πού θα με οδηγήσει η μελλοντική έρευνά μου. Η ιστορία της τέχνης είναι μια άπειρη πηγή έμπνευσης. Το να συνδυάζω διάφορα είδη και να επαναπροσδιορίζω τις συμβατικές παραστάσεις είναι το μεγάλο μου πάθος. Αυτή η γοητεία και η περιέργεια με οδήγησαν πάντα και με ώθησαν προς τα εμπρός.
πηγές : ARTnews.com, Culture.pl
